Missed abortion: onnodig kwetsend en verwarrend

Missed abortion is een medische term die in de praktijk veel gebruikt wordt, maar onnodig kwetsend en verwarrend is. In dit blog lees je wat deze term met mij en mijn zelfvertrouwen deed.

Op naar de eerste echo !

Enthousiast stapte ik de deur uit. Het was zover! Mijn zoontje was 2,5 en ik was zwanger van zijn broertje of zusje! Wat was ik blij en wat had ik veel zin in die eerste echo!

Behalve mijn vriend, wist nog niemand van mijn zwangerschap en net voor ik wegfietste kwam ik mijn buurman tegen. Ik hield het niet meer. Voor ik het wist had ik hem verteld dat ik zwanger was en meteen dacht ik ‘hoezo vertelde ik dit aan hem?!?’ Maar goed, zó blij was ik dus!

Bij de verloskundige kon ik niet wachten om te gaan kijken. De zwangerschap was nog pril, dus het werd een inwendige echo. En toen kwam de klap. Hier had ik echt geen seconde rekening mee gehouden. Hoe kon dít nou, er was geen hartje… huh? Écht niet??? Nee, je kon wel zien dat ik zwanger was geweest, maar helaas was het al vroeg gestopt met groeien…

Een wat?!?

Een ‘missed abortion’ zei de verloskundige tussen neus en lippen door toen we later weer aan tafel zaten. ‘Een wat?!?’, dacht ik. ‘Zegt ze nou abortus? Nee joh, ik wilde dit helemaal niet! En heb ik iets gemist?’ Ik had er nog nooit van gehoord en ik begreep er niks van. Maar het gesprek ging verder en ik besteedde er verder geen aandacht aan. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd. Toch gaf die term mij een onbestemd en vervelend gevoel. Ik trok het me persoonlijk aan, alsof ik iets niet goed had gedaan. En de link met abortus deed ook iets met me, alsof ik zelf iets had gedaan waardoor mijn zwangerschap was gestopt.

Thuis Googelde ik op de term en las ik dat een missed abortion betekent dat je lichaam niet registreert dat het vruchtje niet meer leeft. Dat het kindje zich dus niet meer ontwikkelt, maar dat je lichaam je wél het gevoel blijft geven dat je op en top zwanger bent. Hoe oneerlijk! En funest voor het vertrouwen in je eigen lijf.

Hoe kun je je lichaam nog vertrouwen als het zóiets belangrijks heeft gemist?

Ik had dat zelf nog helemaal niet zo bedacht of gevoeld, maar door dit te lezen werd de onzekerheid over mijn lichaam verder aangewakkerd. Dat was niet nodig geweest. Pas jaren later, toen ik me specialiseerde in zwangerschapsverlies, realiseerde ik me pas echt wat een ongelukkige term het is en hoe zeer die term mij toen eigenlijk had geraakt. Een miskraam zorgt er bij veel vrouwen (en ook bij mij) sowieso al voor dat het vertrouwen in het lichaam afneemt. Het noemen van deze term kan daar dus onnodig en onbedoeld nog een schepje bovenop doen.

Als ik die term niet had gehoord en niet had Gegoogeld, had ik mijn eerste miskraam wellicht minder sterk ervaren als het falen van mijn lichaam. Mijn lichaam had me nu namelijk niet één, maar twee keer in de steek gelaten. Het had niet alleen gefaald in het laten groeien van het vruchtje, het had óók nog gemist dat het helemaal niet meer leefde. Van dat laatste was ik me anders lang niet zo bewust geweest.

Toen ik er meer over ging lezen, merkte ik dat ik niet de enige ben die het zich persoonlijk heeft aangetrokken en die hier last van heeft gehad. Hoeveel vrouwen maken dit dan wel niet mee? Eén op de vier vrouwen maakt een miskraam mee en een groot deel van de miskramen wordt ontdekt bij de eerste echo. De term missed abortion wordt daarbij regelmatig genoemd. Er moeten dus best veel vrouwen zijn met een vergelijkbare ervaring. Maar hoe veel of weinig het er ook zijn, elke vrouw die door deze term onnodig een extra deuk oploopt in haar zelfvertrouwen, is er wat mij betreft één te veel.

Voorkomen is beter dan genezen!

Ik kan me goed voorstellen dat het in de praktijk van een (zorg) professional heel normaal is om in medische termen uit te leggen wat er aan de hand is. Dat kan anders heel lastig worden en mensen weten u nu eenmaal graag wat er aan de hand is en hoe het heet. Toch denk ik dat het in sommige gevallen beter is om de term niet te noemen, mits daar specifiek om gevraagd wordt. En dat is onder andere het geval bij de term missed abortion. Dus ben jij een verloskundige of gynaecoloog die wel eens een missed abortion constateert? Of kom je op een andere manier beroepsmatig weleens in contact met vrouwen die dat hebben meegemaakt? Dan zou ik je willen vragen om je af te vragen of het écht nodig is om de term te noemen en even stil te staan bij de mogelijke impact ervan.

Er worden ook alternatieve termen bedacht. Laatst las ik een artikel waarin de term ‘gemiste miskraam’ werd gebruikt. Wat mij betreft is die term niet veel beter. Het woord abortus wordt dan wel vermeden, maar dat je iets gemist hebt, wordt nog steeds benadrukt. Nu wordt zelfs letterlijk twee keer het woord ‘mis’ genoemd. Ik denk dat de meeste vrouwen zich daar niet veel beter van gaan voelen.

Welke naam je ook geeft, het blíjft pijnlijk, want dat is nou eenmaal ook gewoon wat het is. Maar waarom zou je het bij naam noemen als je het ook in andere woorden kunt uitleggen? Bijvoorbeeld: “Ik vind het heel verdrietig om te zeggen, maar het hartje klopt niet en het is gestopt met groeien…. In de meeste gevallen zorgt het lichaam er zelf voor dat het wordt afgestoten. Vertrouw er maar op dat jouw lichaam dat de komende dagen ook zal doen. Als dat niet gebeurt, dan kun je het lichamelijke proces ondersteunen met medicatie.” Zomaar een voorbeeld van hoe het ook zou kunnen. Hiermee geef je vertrouwen mee in plaats van nog meer onzekerheid.

Wat als je het vertrouwen in je lichaam kwijt bent?

Tegen vrouwen die een (al dan niet gemiste) miskraam hebben meegemaakt, wil ik zeggen: wat ontzettend verdrietig dat het jou ook is overkomen! Ik wens je alles toe wat je nodig hebt om met je verlies om te gaan. En als je merkt dat het vertrouwen in je lichaam niet meer is wat het was, weet dan dat het (voor een groot deel) te herstellen is. Er zijn specialisten zoals ik die je hierbij kunnen helpen!

Na mijn ‘missed abortion’ ervaring volgden helaas nog drie verliezen in de zwangerschap. Het vertrouwen in mijn lichaam was toen heel ver te zoeken. Toch heb ik dankzij gerichte en gespecialiseerde begeleiding weer vertrouwen gekregen in mijn lichaam en zélfs ook in een nieuwe zwangerschap. Dat was zó waardevol, dat gun ik jou ook!